De geschiedenis van de dorpen gaat terug tot de Venetiaanse tijd. In 1583 telde Anatoli, samen met Kalogeri, 666 inwoners. De ruïnes van de toren van de Venetiaanse leenheer liggen in het noorden van het dorp. Een bezoek waard zijn de kerken in Anatoli: Onze-Lieve-Vrouw van de Benedenzijde ‘Kato Panagia’ (met boog overdekte Byzantijnse kerk met prachtige muurschilderingen) en de kerk met twee schepen van Allerheiligen met twee iconen uit Karkasa.
Het dorp is tegenwoordig half verlaten, maar verandert snel in een vakantieoord. Vakantiehuizen en appartementen zijn gemaakt van de oude dorpshuizen, waardoor het karakter van het dorp behouden blijft. Veel van deze kleine oude huisjes hebben (ondersteboven) kleipotten op de daken als schoorstenen.
Het dorp heeft geplaveide paden vanaf de hoofdweg, die tussen de oude huizen lopen en een mooie wandeling mogelijk maken.
Om elke hoek is er weer een authentiek dorpsgezicht. Anatoli heeft daardoor nog steeds het gevoel van een oud, traditioneel dorp. Het gebied rond het dorp staat vol met pijnbomen en amandelbomen die in maart bloeien.
Hoe bereikt u Anatoli?
U vanaf Ierapetra naar boven rijden, langs Kalogeri en langs een uitkijkpunt vanwaar u naar Ierapetra kunt kijken. De andere manier om er te komen is vanuit Males, een van mijn favoriete wegen om te rijden. De uitzichten tot aan de kust zijn prachtig, met een ruig rotslandschap naast de weg. De derde weg naar Anatoli gaat via Kalamafka, een heel mooie weg om te rijden.
