Talrijke kegelbergen waartussen de stoffige paden slingeren bemoeilijkt de oriëntatie, zodat de stand van de zon ons moest helpen.
Alleen uit een ooghoek zag ik ineens een stuk betonpiste, die vervolgens in de volgende bocht over ging in asfalt. Daar zagen we al de eerste ruïnes van Apolichnos.
Boven de kleine parkeerplaats aan de voorkant van de aan Sint Joris gewijde kerk, komen de natuursteenmuren van het reeds jaren verlaten dorp uit het weelderige groen van de heuvel maar boven. Een vreemde sfeer heerst tussen de nog steeds opmerkelijk goed bewaard gebleven muren, in het dorp dat slechts 5 kilometer ten noorden van Mires en ongeveer halverwege tussen Galia en Roufas ligt. Graffiti en de restanten van slaapzalen in enkele gebouwen getuigen van het gebruik als een schuilplaats voor korte tijd.
Bent u op zoek naar een ander stukje Kreta en houdt u van avontuur, breng eens een bezoek aan Apolichnos.
Op slechts een steenworp afstand kunt u uw reis vervolgen via een goede asfaltweg naar Agios Antonios en verder omlaag naar Mires.
